dinsdag 3 oktober 2017

Een ode van Nico Dijkshoorn aan Tom Petty: 'Hij predikte voor de wanhopigen, de eenzamen'


Een ode van Nico Dijkshoorn aan Tom Petty: 'Hij predikte voor de wanhopigen, de eenzamen'


I'm learning to fly, but I ain't got wings. Die woorden heb ik de laatste jaren ontelbare keren voor mij uit gepreveld als ik alleen terugreed uit Groningen of Limburg. Dat kwam door Tom Petty, die maandag overleed na een hartaanval. Zijn band heette The Heartbreakers. Kom er maar in, komieken.

In 2009 kocht ik trouw zijn nieuwste plaat, een box met vier cd's vol met live materiaal. Ik hoorde voor het eerst de live-uitvoering van Learning to fly. Tom Petty zet het nummer alleen in op een akoestische gitaar. Dan zijn stem. Bob Dylan voor beginners. Er komt een orgeltje bij. Een bas. En dan hoor ik het. Het publiek klapt mee. Op de maat. Ook dat nog.
Ik herinner mij hoe ik daar op reageerde. Ik weet zelfs nog welke woorden ik sprak, alleen in mijn auto. 'Welke tyfuslul gaat er tijdens een concert mee staan klappen?' Het publiek zong nu hele zinnen mee. Een grote zaal zo te horen. 'Coming down, is the hardest thing'

Hier stond een zaal vol betalende bezoekers keihard een prachtig liedje te verneuken. Ze begrepen helemaal niet waar dat nummer over ging. Ik wel. Het ging over het leven, dat je steeds maar weer van alles probeert en dat het niet lukt en dat je oma zegt, als je heel goed je best doet, dan krijg je 10 gulden en dat je dan denkt, ja het lazarus voor je, oude jurk, ik ga liever nog tien keer op mijn smoel en dat gebeurt dan ook.
Ik hoorde hoe Petty de zaal tot één lichaam kneedde en toen - ik schaam mij daar niet voor - kwamen de tranen
Dit nummer ging over loskomen van de aarde en dan van boven kijken naar al dat zinloze geleef onder je, de eindeloze tochten die mensen maken om op een plek te komen waar het leven nog kloteriger is. Dáár ging dat nummer over, dat je je iedere dag weer door dat tragische leven moet worstelen. Dit ging niet over vliegtuigen en hoe lastig het is om te landen op een natte baan.

Ondertussen naderde het liedje zijn einde. Het meezingen van het publiek werd steeds luider. Tom Petty vroeg er ook wel een beetje om, merkte ik. Sommige zinnen slikte hij half in, zodat het publiek ze - extra hard zingend - af kon maken. En toen gebeurde het. Het liedje was opeens niet meer van Tom Petty maar van de mensen in de zaal. En het was prachtig.
Ik luisterde, ter hoogte van Zwolle, naar een kerkdienst. Er werd niet in God geloofd maar alleen maar in troost. En Tom Petty troostte. Ik hoorde hoe Petty, met korte uithaaltjes en snikjes, de zaal tot één lichaam kneedde en toen - ik schaam mij daar niet voor - kwamen de tranen. Op de invoegstrook.

Al die mensen voor het podium, het waren zoekers en daar, in die zaal, tijdens dat liedje, hadden ze het heel even gevonden. Daar stond iemand die zong over hun wanhoop, hun eenzaamheid en ze begrepen opeens dat ze niet alleen waren. Er stonden allemaal mensen om hen heen die dit liedje ook ooit hadden geneuried, alleen in een keuken of dronken op de bank.

Nu is Tom Petty dood. Ik ga niet zeggen dat hij vliegt en nooit meer landt. Tom Petty liet zalen vol mensen samen zingen dat ze het ook allemaal niet meer wisten. Dan heb je niet voor niets geleefd.

Lees hier het in memoriam geschreven door Gijsbert Kamer

Rockzanger Tom Petty is vannacht op 66-jarige leeftijd in het UCLA ziekenhuis in Santa Monica overleden aan de gevolgen van een hartaanval. Petty was er zondagavond opgenomen, een kleine week nadat hij in de fameuze Hollywood Bowl in Los Angeles een Amerikaanse tournee ter ere van het veertigjarig jubileum van zijn trouwe begeleidingsband The Heartbreakers had afgesloten.

De laatste keer dat Tom Petty met zijn Heartbreakers Nederland aandeed is alweer 5 jaar geleden. Lees deze recensie terug van zijn show in Amsterdam in 2012.

Geen opmerkingen: