dinsdag 26 juni 2012

concertverslag: Tom Petty & The Heartbreakers

  • Geschreven door  redactie Muziek.nl
Opeens ging Eddie Vedder tijdens de razendsnelle gitaarsolo van American Girl door zijn knieën en liet zijn armen nederig richting gitarist Mike Campbell gaan. Het was zomaar een moment van een gedenkwaardige avond, gisteren in de Heineken Music Hall.
De God van de feel good muziek Tom Petty was na 25 jaar weer op Nederlandse bodem met zijn Heartbreakers. De Pearl Jam-zanger die als tiener al meezong met de songs van Petty en morgen en overmorgen in de veel grotere nieuwe Ziggo Dome staat, kwam kijken hoe zijn grote held het er op Nederlandse bodem het er vanaf zou brengen. Eerder tijdens het concert was Vedder al vanuit het schijnbare niets op het podium gesprongen om het magistrale The Waiting te zingen. In de box zat een andere grootheid. Jack White die er vanavond speelt, had eigenlijk ook mee willen doen maar koos door de komst van Vedder voor de luwte maar klapte zijn handen stuk,
Dit was zo avond waar alles klopte. De verwachtingen waren hooggespannen.Tom Petty is een legende in Amerika en supersterren zoals Vedder en White zijn schatplichtig aan de man die al ruim 35 jaar op hoog niveau weet te acteren. Petty maakt ook nu nog altijd prachtige albums en vult in eigen land met gemak de grote arena’s. In Europa waren we dat bijna vergeten. Tot gisteravond dan. Met zijn Heartbreakers bewees de in Florida geboren Petty waarom hij zo’n enorme live-status heeft. Met een uitgebalanceerde set vol verrassingen en een perfect geluid, zette hij vanaf de frivole opener Listen To Her Heart meteen de toon. Al snel werd duidelijk dat hij toch vooral uit ouder werk met zijn Heartbreakers en zijn twee meest succesvolle soloalbums Full Moon Fever en Wildflowers zou putten.
Met vlotte, overzichtelijke deuntjes zoals You Wreck Me, het nog altijd fraai jachtige Here Comes My Girl en de meezinger I Won’t Back Down, ooit ook zo raak vertolkt door Johnny Cash,, werd het bal geopend, Al meteen werd duidelijk wat voor een bizar goede band The Heartbreakers nog altijd is. Met Mike Campbell heeft Petty een gitarist en compositorische rechterhand in huis die niets fout doet. Campbell’s solo’s zijn vaak spaarzaam, soms ook extravert maar altijd raak gedoseerd en perfect klinkend. Samen met de Engelse drummer Steve Ferrone, ooit het kloppend hart van de Average White Band, en de werkelijk subliem spelende toetsenman Benmont Tench, geven zij de songs van Petty warmte, soul en diepgang. Daarbij is ook de stoïcijnse inbreng van de originele Heartbreakers-bassist Ron Blair en de van ondermeer Jackson Browne bekende Multi-instrumentalist en vocalist Scott Thurston van eminent belang. Laatstgenoemde wist bijvoorbeeld in de Traveling Wilburys hit Handle With Care erg dicht naar de stem van Roy Orbison toe te kruipen.

Eddie Vedder en Tom Petty. De verrassing van de avond
Na het nieuwe liedje Good Enough van Petty’s laatste album Mojo, werd voor het eerst het gaspedaal ingetrapt met een wervelende versie van Fleetwood Mac’s Oh Well. De onderkoelde en sarcastische stem van Petty leent zich perfect voor dit huzarenstukje van zijn held Peter Green. Niet veel acts komen ermee weg maar hij wel. Het was ook het moment om Vedder aan te kondigen. Waar eerder deze Europese tour als Stevie Winwood in Londen was opgedoken, sprong nu de in houthakkershemd gehulde Pearl Jam-zanger op het podium. Haast verlegen en bedeesd nam hij zijn plaatsje tussen de Heartbreakers in.
De kracht van Petty en de Heartbreakers is dat ze speels gemak en autoriteit een haast ongehoorde dynamiek wegleggen. Country klinkt bij hen als echte country en als er gerockt moet worden, spelen ze elke gerenommeerde hardrockband van het podium. Petty zal zich nooit bezondigen aan haantjesgedrag of groteske gebaren. Een welgemeend ‘thank you’ en wat spaarzaam met een vet zuidelijk accent uitgesproken kwinkslagen, dat was het wel in Amsterdam.
Naar het einde van het concert toe werden de meezingers veelvuldig. Learing To Fly werd in een akoestische jasje gegoten en het oude Refugee van het meesterwerk Damn The Torpedoes blijft een ijzersterke tune. Met het hard kloppende Runnin Down A Dream werd afgesloten, waarna Petty met het onvermijdelijke maar o zo mooi Mary Jane’s Last Dance terugkwam en Vedder nog een keertje als een gelukkig schooljongetje mocht opdraven in American Girl. De vraag of dit een historische avond was is haast een retorische. Petty is een man die niet onder doet voor landgenoten als Bruce Springsteen en Neil Young. Het is goed dat hij eindelijk dat weer eens kwam bewijzen op Nederlandse bodem.
waardering: *****
Tom Petty & The Heartbreakers: gehoord en gezien, gisteravond in de Heineken Music Hall in Amsterdam,
Laatst aangepast op dinsdag, 26 juni 2012 01:29

Geen opmerkingen: