zondag 20 april 2008

Blue Highways 2008: beter dan verwacht

Ik heb genoten van Blue Highways 2008. Hoogtepunten waren Iris DeMent, Dyana Kurtz en Sam Baker & Walt Wilkins and The Mystiqueros. Ze speelden in de Grote Zaal. Ik heb alleen een deel van concert van Cardel Carson in de foyer gezien. Ze zingt mooi - dat wist ik overigens al voor Blue haighways 2007 - doch de entourage was bedroevend. Daarom alleen verslagen van de concerten in de Grote Zaal.
Iris DeMent is een Mevrouw met een uniek stemgeluid. Hard, doordringend en met een prachtige tembre. Ze begeleidt zich zelf op de piano en op gitaar.
Haar kleren deden me denken aan de "bevrijdende" leden van de sekte te Texas van de afgelopen week. Dan niet met alleen naturele kleuren maar nu met een licht gele jurk en bloemetjes. Met fletse laarzen. Een beedje vreemd eigenlijk wel.
Ze speelde desalniettemin erg mooi. In een van de liedjes "Cheapest Kind" schoot ze in tranen. Ze had 't voorspeld. Doch niet bij haarzelf, maar bij haar publiek. Een aantal had 't er ook zwaar mee. Mijn hoogtepunt van Blue Highways 2008.
Iris werd gevolgd door Sam Baker met een breed gezelschap: een dame en 4 heren. Een heer uit Denver was een van de solo gitaristen. En wat voor een. Werkelijk geweldig. 't Concert zelf was een verademing. Lekker hard. Met prachtige vocalen en heerlijk samenspel. Ik kende Sam Baker alleen van naam. Van zijn muziek had ik nauwelijks weet. Ik kende slechts een enkel nummer dat ik had gehoord. Tijdens het concert van Greg Brown hielden we 't voorgezien en scoorde ik snel zijn eerste CD " pretty World". Op de reis naar huis neem ik kennis van de eerste 4 nummers. Mijn eerste indruk is dat ze live beter zijn dan op de CD.
En dan nog Dyana Kurtz. Veel van gehoord, doch nooit eerde gezien. Wat een kanjer. Heerlijk hoe ze de personen op het podium om haar vingers windt. 't Afstellen van de apparatuur was voor iedereen een drama, behalve voor -- u raadt 't al -- Miss Kurtz. Het werd -- toen ze eindelijk tevreden was -- een prachtig concert. Aanwezig, prachtige zang en werkelijk fenomenaal begeleid. Een waar genot.
Sorry Diana Jones en Mary Gauthier. Beide mogen volgend jaar in de Grote Zaal.

Geen opmerkingen: