Met overlijden Tom Petty (66) verliest rockmuziek een grootheid
Rockzanger Tom Petty is vannacht op 66-jarige leeftijd in het UCLA ziekenhuis in Santa Monica overleden aan de gevolgen van een hartaanval. Petty was er zondagavond opgenomen, een kleine week nadat hij in de fameuze Hollywood Bowl in Los Angeles een Amerikaanse tournee ter ere van het veertigjarig jubileum van zijn trouwe begeleidingsband The Heartbreakers had afgesloten.
Vooral in eigen land was Petty sinds het eind van de jaren zeventig een grootheid in de rockmuziek die hits had met The Heartbreakers. Eind jaren tachtig maakte hij met Bob Dylan, George Harrison, Roy Orbison en Jeff Lynne deel uit van de Traveling Wilburys.
De op 20 oktober 1950 in Gainesville, Florida geboren Petty wist al vroeg dat hij het wilde gaan maken in de popmuziek. Hij groeide op met de muziek van Elvis Presley (die hij als 10-jarige had ontmoet) en The Beatles. Op zijn 18de treedt hij toe tot de rockband Mudcrutch waarmee hij in 1973 vergeefs zijn succes in Californië gaat beproeven. De kern van Mudcrutch vormt vanaf 1976 het hart van Tom Petty & The Heartbreakers die hem tot aan zijn dood zullen begeleiden.
Hun eerste, titelloze album bevat melodieuze rockliedjes in de traditie van de door Petty grenzeloos bewonderde Byrds. Petty's nasale stem wordt meteen al vergeleken met die van Byrds-zanger Roger McGuinn. Maar aanvankelijk doet dit debuutalbum van Tom Petty & The Heartbreakers in eigen land weinig.
In Groot-Brittannië daarentegen sluit Petty's muziek goed aan bij de op dat moment opkomende 'new wave', waaronder de puntige melodieuze powerpopliedjes van onder meer Nick Lowe, Graham Parker en Elvis Costello worden geschaard.
American Girl wordt na twee jaar ook in de Verengde Staten een hit, maar het is het derde album Damn The Torpedo's met de hit Refugee waarmee Tom Petty & The Heartbreakes in 1979 definitief doorbreken.
De op 20 oktober 1950 in Gainesville, Florida geboren Petty wist al vroeg dat hij het wilde gaan maken in de popmuziek. Hij groeide op met de muziek van Elvis Presley (die hij als 10-jarige had ontmoet) en The Beatles. Op zijn 18de treedt hij toe tot de rockband Mudcrutch waarmee hij in 1973 vergeefs zijn succes in Californië gaat beproeven. De kern van Mudcrutch vormt vanaf 1976 het hart van Tom Petty & The Heartbreakers die hem tot aan zijn dood zullen begeleiden.
Hun eerste, titelloze album bevat melodieuze rockliedjes in de traditie van de door Petty grenzeloos bewonderde Byrds. Petty's nasale stem wordt meteen al vergeleken met die van Byrds-zanger Roger McGuinn. Maar aanvankelijk doet dit debuutalbum van Tom Petty & The Heartbreakers in eigen land weinig.
In Groot-Brittannië daarentegen sluit Petty's muziek goed aan bij de op dat moment opkomende 'new wave', waaronder de puntige melodieuze powerpopliedjes van onder meer Nick Lowe, Graham Parker en Elvis Costello worden geschaard.
American Girl wordt na twee jaar ook in de Verengde Staten een hit, maar het is het derde album Damn The Torpedo's met de hit Refugee waarmee Tom Petty & The Heartbreakes in 1979 definitief doorbreken.
Traveling Wilburys
Vanaf dat moment zijn de liedjes van Tom Petty eigenlijk niet meer van de Amerikaanse radio weg te slaan. En van MTV, want Petty had midden jaren tachtig als een van de eerste rockmuzikanten goed begrepen dat dit videoclipkanaal essentieel was voor het aanboren van een nieuw, groot poppubliek. De videoclip van Don't Come Around Here No More, met verwijzingen naar Alice In Wonderland, werd in 1985 minstens zo populair als het liedje zelf.
Niet alle albums die Petty uitbracht waren even sterk, maar Full Moon Fever, dat hij maakte met de Brit Jeff Lynne (van Electric Light Orchestra), was met liedjes als Free Fallin' en I Won't Back Down een artistiek en commercieel succes.
Petty had Lynne tijdens een Britse tournee ontmoet en er bleek een klik. Lynne haalt Petty bij een samenwerkingsproject tussen Bob Dylan, George Harrison en Roy Orbison waarvoor hij de productie doet. Als The Traveling Wilburys scoort dit gezelschap beroemdheden in 1988 een grote hit met Handle With Care.
Niet alle albums die Petty uitbracht waren even sterk, maar Full Moon Fever, dat hij maakte met de Brit Jeff Lynne (van Electric Light Orchestra), was met liedjes als Free Fallin' en I Won't Back Down een artistiek en commercieel succes.
Petty had Lynne tijdens een Britse tournee ontmoet en er bleek een klik. Lynne haalt Petty bij een samenwerkingsproject tussen Bob Dylan, George Harrison en Roy Orbison waarvoor hij de productie doet. Als The Traveling Wilburys scoort dit gezelschap beroemdheden in 1988 een grote hit met Handle With Care.
Heroïne
Ook in de jaren negentig blijft Petty grote radiohits scoren, zoals Into The Great Wide Open (1991) en Mary Jane's Last Dance (1993). Maar aan het eind van dat decennium raakt Petty door allerlei oorzaken (gestrand huwelijk, floppen van de filmsoundtrack She's The One) in een depressie. In het voortreffelijke boek Petty: The Biography (2015) bekent Petty tegenover auteur Warren Zanes toen zijn toevlucht te hebben genomen tot heroïne.
Voor de eeuwwisseling was hij weer clean, en bleef met zijn Heartbreakers platen maken en vooral touren. Nederland sloeg hij meestal over, domweg omdat hij hier lang niet dezelfde grote arena's kon vullen als in eigen land. Maar in juni 2012 stond hij met zijn Heartbreakers in de Amsterdamse Heineken Music Hall en gaf een weergaloos concert, dat recht deed aan de paar dozijn prachtige rocksongs die hij heeft nagelaten.
Voor de eeuwwisseling was hij weer clean, en bleef met zijn Heartbreakers platen maken en vooral touren. Nederland sloeg hij meestal over, domweg omdat hij hier lang niet dezelfde grote arena's kon vullen als in eigen land. Maar in juni 2012 stond hij met zijn Heartbreakers in de Amsterdamse Heineken Music Hall en gaf een weergaloos concert, dat recht deed aan de paar dozijn prachtige rocksongs die hij heeft nagelaten.
Tom Petty's laatste show in Nederland was subliem
Wat een souplesse en variatie in tempo, wat een sprankeling in de arrangementen en wat een lichte toon. Zelden gingen twee uur in de Heineken Music Hall zo snel voorbij. Lees hier de recensie terug van zijn show in Amsterdam in 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten