http://www.ad.nl/show/john-mayer-in-de-ziggo-dome-een-brave-gitaarvirtuoos~a64c9492/
John Mayer in de Ziggo Dome: een brave gitaarvirtuoos
RecensieServeert
hartenbreker John Mayer gitaarromantiek van poëziealbum-niveau?
Misschien wel ja, maar toch was er op zijn concert in de Ziggo Dome van
vanavond weinig aan te merken, constateert recensent Stefan Raatgever.
Sterren: 3/5
Kritiek
op John Mayer is makkelijk geleverd. Want: lijken al die dromerige
gitaarpopliedjes niet ontzettend op elkaar? Reiken die teksten eigenlijk
wel verder dan de romantiek van het poëziealbum? En vooral: laat Mayer
behaagziekte niet gewoonweg prevaleren boven het maximaal uitbuiten van
zijn talent?
Het
zijn allemaal terechte vragen en de antwoorden zullen niet allemaal in
het voordeel uitvallen van de 39-jarige singer-songwriter. Maar wat
vanavond in de uitverkochte Amsterdamse Ziggo Dome veruit het
belangrijkst was: Mayer gaf simpelweg een onderhoudend popconcert. Want
Mayer mag dan muziek maken voor in de slaapkamer, hij kan die in een
grote popzaal prima tot leven wekken.
Glossy
Uiteraard
gebeurde dat bij Mayer passende glossy setting. Met een
Hollywood-achtige titelrol op beeld als aankondiging van de bandleden en
met de bandleider zelf met fris geföhnde coiffure op een fraai
uitgelichte bühne. Mayer is duidelijk opgehouden de schijn hoog te
houden dat ergens in hem een noeste bluesmuzikant huist. En die
eerlijkheid werkte verfrissend.
Mayer
koos voor een concertopbouw in vier delen: eerst met een volledige,
elektrische, band (met onder meer de hits Who Says en Love on the
Weekend), daarna solo akoestisch en vervolgens als lekker rockend trio
met bassist Pino Palladino en Steve Jordan op drums. De finale was weer
voor de complete band met onder meer het ovationeel onthaalde Slow
Dancing in a Burning Room.
Ondanks de wel erg cheesy video-ondersteuning vol vallende bloemblaadjes maakte de akoestische set de meeste indruk. Daarvoor koos Mayer onder meer voor zijn inmiddels bekende maar niet minder overtuigende cover van Tom Petty's Free Fallin'.
Uiteraard maakte Mayer er geen gevaarlijke of rauwe uitvoering van. Je zou hem zelfs braaf kunnen noemen. Maar de volgende stap - werkelijk saai - volgt bij Mayer nooit, omdat hij werkelijk virtuoos gitaar speelt en zo fluweelzacht zingt dat het lijkt alsof hij de tekst persoonlijk bij iedere luisteraar in het oor fluistert.
Ondanks de wel erg cheesy video-ondersteuning vol vallende bloemblaadjes maakte de akoestische set de meeste indruk. Daarvoor koos Mayer onder meer voor zijn inmiddels bekende maar niet minder overtuigende cover van Tom Petty's Free Fallin'.
Uiteraard maakte Mayer er geen gevaarlijke of rauwe uitvoering van. Je zou hem zelfs braaf kunnen noemen. Maar de volgende stap - werkelijk saai - volgt bij Mayer nooit, omdat hij werkelijk virtuoos gitaar speelt en zo fluweelzacht zingt dat het lijkt alsof hij de tekst persoonlijk bij iedere luisteraar in het oor fluistert.
Ook morgen geeft Mayer daar een uitverkocht concert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten