t My Morning Jacket speelt te veel mooie liedjes.10-9-2015

My Morning Jacket My Morning Jacket speelt te veel mooie liedjes. 10 september 2015, Paradiso, Amsterdam Tekst: Jaks Schuit Beeld: Sander Rijken Publicatiedatum: 13 september 2015 De recensies van het zevende album, The Waterfall, van My Morning Jacket waren afgelopen maanden kritisch en in lang niet alle gevallen lovend. De vijf muzikanten uit Louisville, Kentucky, kregen vooral het verwijt te weinig transpiratie in de rockmuziek te steken en te veel vooral mooie liedjes te spelen. Bij het optreden in Paradiso staat de ritmesectie van My Moring Jacket op de as van het podium. Bassist Ton Blankenship en drummer Patrick Hallahan navigeren de groep door het concert. Opener 'Heartbreak Man' is nog wat ingetogen. De groep lijkt even te willen wennen aan de zaal, de temperatuur en het publiek. In het tweede nummer 'Magheetah' worden de mouwen opgestroopt. Bassist en drummer stuwen de groep naar grote hoogte. 'Magheetah' krijgt een spetterende uitvoering, vijfsterrenrockmuziek; het nummer krijgt na beëindiging tot driemaal toe een herstart. Het publiek reageert onmiddellijk, er is telkens klaterend applaus. My Morning Jacket is los, de kerk is warm en het publiek wil meer. [My Morning Jacket] Er zijn geen pauzes bij het optreden van My Morning Jacket, er wordt geen tijd verspild. Tijdens het applaus zet in veel gevallen Hallahan het volgende nummer in, niet eenmaal wordt er een nummer aangekondigd. Zonder het publiek toe te spreken is de band tussen band en bezoeker hecht. Op het podium is My Morning Jacket veel meer dan een rock-'n-rollmachine. En dat is meteen het enige kritiekpunt bij een zeer goed concert. De groep speelt misschien wel wat te veel mooie nummers, wil iets te veel de virtuoze en wat gevoeligere nummers laten horen. Na nummers als 'Lowdown' en 'Thin Line' halverwege het concert is het duidelijk dat de groep de zaal stil kan krijgen. My Morning Jacket kan veel, zo niet alles, op een podium, maar moet niet te veel met de eigen kwaliteiten pronken. De kritieken uit de recensies lijken op die momenten terecht. Op zo'n warme avond in een dampend Paradiso wil het publiek vooral zweten, meeleven met de groep. Tot aan de toegiften laat My Morning Jacket de muzikale rem echter niet los. Het publiek reageert na het laatste nummer 'Hopefully' wat lauw. Het is overduidelijk dat de groep terug zal komen voor een serie toegiften. My Morning Jacket komt inderdaad terug en onmiddellijk gaat de machine rollen. 'Circuital' en 'One Big Holiday' sluiten een toch memorabel concert af. Het publiek danst en reageert euforisch op de muziek. Het zweet klettert op de grond en spat uiteen tegen het plafond. In deze laatste nummers is My Morning Jacket groots en misschien wel de beste rock-'n-rollmachine van deze tijd.