Gregg Allman Wonderschone southern rock van de architect zelf. 24 juli 2015, Paradiso, Amsterdam Tekst: Peter Hageman Beeld: Peter Hageman Publicatiedatum: 26 juli 2015 In 1971 opent The Allman Brothers Band het legendarische livealbum At Fillmore East met 'Statesboro Blues'. Ook vanavond in Paradiso opent Gregg Allman zijn show met dit nummer. The Allman Brothers Band is in de jaren zeventig de architect van de southern rock met een uitstekende livereputatie. Bij concerten spint hij zijn nummers rustig uit tot een half uur en er wordt veel en lang gejamd. Zijn southern rock krijgt ook een stevige bluesinjectie en de zang van Gregg Allman is vol met soul. Intensief touren brengt de band succes, maar er zijn ook de nodige tegenslagen. Broer Duane komt om bij een motorongeluk en Gregg zelf heeft de nodige problemen door zijn drugsgebruik. Naast het werk met de band heeft Gregg Allman een solocarrière en in 1995 wordt hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In 2014 stopt de band definitief. [Gregg Allman] Maar deze avond is natuurlijk doorspekt met nummers van de band en die nummers krijgen ook de meeste bijval. 'Cosy' vindt Gregg Allman het vanavond en hij vindt het jammer dat Duane er niet bij kan zijn. Hij zit een beetje verborgen achter zijn imposante Hammondorgel en je kunt nog net zijn hoofd met zijn lange, inmiddels grijze haar en netjes getrimde baard zien. Zijn nog altijd soulvolle stem vult de zaal en klinkt prachtig. Zeker bij ballads als 'Melissa' en 'Midnight Rider' zorgt die voor kippenvelmomenten. Naast gitaar, bas en drums is er in de band die Allman heeft meegenomen ook een percussionist, een toetsenist en een driekoppige blazerssectie. Ze klinken evenwichtig en het geluid is vanavond helder en goed in balans, al is Allmans orgel soms wat te zacht. Allman had een 'bitchin' good time in the seventies', zegt hij. En net als in de jaren zeventig is er in het midden van het optreden een lange drums- en percussiesolo, die Allman de tijd geeft om schone kleren aan te trekken. Allman draagt het concert op aan zijn moeder, die afgelopen nacht overleden is. 'It's Not My Cross to Bear' volgt en stiekem pinkt het publiek een traantje weg. Wat een wonderschoon optreden is dit toch. Gelukkig wordt het ook nog even smerig met een stevig rockend 'Love Like Kerosene', waarbij Allman de gitaar ter hand neemt. Tot slot gaat hij terug naar de succesjaren van The Allman Brothers Band met afsluiter 'Southbound'. Het had nog uren mogen duren met jams en lang uitgesponnen nummers, maar de architect van de southern rock is inmiddels 67. Hij heeft twee uur lang het allerbeste gegeven wat hij had en het publiek heeft genoten.

Kraftwerk Duitse elektroveteranen luiden Tourweekend muzikaal in. 04 juli 2015, TivoliVredenburg Ronda, Utrecht Tekst: Tom Leistra Publicatiedatum: 06 juli 2015 Een langgekoesterde droom komt uit voor Ralf Hütter, frontman van Kraftwerk en in zijn vrije tijd groot wielerliefhebber. Eindelijk mag hij tijdens de Grand Départ - het openingsweekend van de Tour de France - optreden op de plek waar het allemaal gebeurt. Dit jaar is dat Utrecht, dat naast hordes wielerfanaten en bekende wielrenners ook twee dagen achter elkaar de Duitse veteranen van Kraftwerk mag ontvangen. Natuurlijk komen de meeste mensen vandaag voor het begin van de befaamde wielertocht, maar het is in de Ronda van TivoliVredenburg ook flink afgeladen. Veel fans in bolletjes- en gele truien, en vooral heel wat mensen op leeftijd. Al zijn er ook genoeg jongelingen, die wellicht benieuwd zijn naar wat de oervader van de huidige elektronische muziek - en belangrijke inspiratiebron voor nog een aardig rijtje andere genres - nog in zijn mars heeft. Een Kraftwerkoptreden is nog altijd een bizarre belevenis. Vier grijzende mannen in identieke, gerasterde bodysuits staan achter vier oplichtende synthesizers die er ook hetzelfde uitzien. Twee uur lang blijven zij geconcentreerd hun ding doen en maken nauwelijks contact met het publiek. Voor hetzelfde geld staan zij heel intensief kruiswoordpuzzels op te lossen: je weet het als kijker niet. Wat je wel weet, is wat je hoort. En wat je ziet, want sinds een paar jaar luistert Kraftwerk zijn verder - expres - statische performance op met 3D-beelden. Het heeft iets geweldig surreëels, al die 3D-brilletjes die naar vier stoïcijnse oude mannen aan het kijken zijn. De beelden pulseren ritmisch mee op de muziek en zorgen ervoor dat het optreden ook visueel een hele beleving is. Ook al is de 3D-technologie anno 2015 verre van spectaculair, toch klapt men telkens vol ontzag wanneer er weer een geanimeerde auto of ufo op het publiek af komt. Velen zingen het refrein van 'Autobahn' mee terwijl zij naar computergameachtige animaties kijken van auto's - jawel, echte Duitse Volkswagens en Mercedessen - die op een snelweg rijden. De etappes van Tour de France - achter elkaar helaas vrij langdradig - gaan gepaard met fraaie zwart-witbeelden van oude edities. De Duitsers hebben humor, want vlak na beelden van een euforische Lance Armstrong zetten zij het nummer 'Vitamin' in, met op het scherm ladingen naar beneden dwarrelende pilletjes. Mechanische en hoekige drumbeats en ijle melodietjes gaan vanavond net zo goed hand in hand als doping en de Tour. En wat staat het geluid ontzettend goed afgesteld. Ralf Hütter draait het volume af en toe iets naar beneden als hij vindt dat een basdreun te hard klinkt, wat het optreden zowaar iets menselijks geeft. Niet dat dit veel voorkomt: de bassen pompen vrijwel continu op een aangenaam volume, terwijl iedere synthesizerpruttel en iedere keyboardriedel kraakhelder te horen valt. Dikke pluim voor de geluidstechnici. En een dikke pluim voor de heren van Kraftwerk, die niet louter mechanisch toetsen indrukken, maar er af en toe zelfs gretig op los improviseren. Althans, drie van de leden, want beeldtechnicus Falk Grieffenhagen staat er aan de rechterkant eigenlijk vooral bij omdat Kraftwerk nou eenmaal graag vier mannen op het podium heeft staan. Na al die praatzang in het Duits, Engels, Frans, Spaans en zelfs Russisch en Chinees is 'The Model' het enige nummer dat min of meer gezongen wordt. 'The Man-Machine' is samen met 'Computer World' en 'Radioactivity' - waarbij Fukushima tegenwoordig aan de songtekst is toegevoegd - eigenlijk onverminderd actueel en de teksten zijn misschien nog zelfs toepasselijker dan toen zij op plaat verschenen. Kraftwerk voert tijdens 'The Robots' de bekende robotact op, waarbij na een korte onderbreking opeens vier robots achter de synthesizers staan die sprekend op de bandleden lijken. Technologisch ziet het er allemaal wat oubolliger uit dan vroeger het geval zal zijn geweest, maar toch is het geinig. Op het eind gooit Kraftwerk er nog een aantal meer dansbare stampers in, waaronder een lange medley met 'Boing Boom Tschak', 'Techno Pop' en 'Musique Non Stop'. Ieder krijgt nog even een heus solomomentje, waarna de heren een voor een met een buiging het hartstochtelijke applaus in ontvangst nemen. Kraftwerk is anno 2015 nog steeds springlevend. Revolutionair is het allang niet meer, maar een show als deze zit zowel muzikaal als visueel gewoon zo lekker in elkaar dat Ralf Hütter en kompanen zeker niet onderdoen voor veel van hun jongere collega's. Foto van Janine en Jim Eden uit april 2013 (CC BY 2.0)

10 Belangrijke Grunge albums Friday, August 21, 2015 847106621200628 In de eerste helft van de jaren 80 vonden er tussen de Seattle hardcore -en metal scene meermaals geweldadige confrontaties plaats. Door de opening van de concert-venue de Gorilla Gardens veranderde dat. De Gardens bood per avond 2 afzonderlijke shows aan met als resultaat dat zowel hardcore als metal bands een podium hadden. De 2 scenes vermengden zich langzaam maar zeker met elkaar en vormde de inspiratie voor de look én het geluid van de grunge. In 1985 begonnen 2 Seattle bands hun carriere. Zij werden bekend als de iconen van het Seattle grunge tijdperk. Hun namen: De U-Men en Green River. Hoewel Green River geen enkele commerciële impact zou hebben, zou de band een veelbetekenende invloed hebben op de ontwikkeling van het genre. De mix van hard rock, punk en metal beïnvloed door bands als de Stooges en Black Sabbath gevoegd bij de vreemde teksten en de andere vocale benadering van zanger Mark Arm inspireerde verschillende Seattle bands. (luister naar Dry as a Bone/Rehab Doll) http://spoti.fi/1JmNNZw 2 jaar na de oprichting gingen de bandleden uit elkaar. Het ene kamp zou later in Pearl Jam furore maken, de andere helft in Mudhoney. De grunge scene draaide rond het platenlabel Sub Pop, opgericht door Bruce Pavitt die een lokale radioshow had en daarin vooral lokale bands liet horen. Ook andere lokale radiostations begonnen meer en meer Seattle bands te laten horen. Nirvana was inmiddels ook onderweg. Cobain en Novoselic maakten in de beginperiode gebruik van verschillende drummers. Ze repeteerden vooral in de oefenruimte van The Melvins. Hier werden de eerste demo’s opgenomen. November 1988 verscheen de eerste single. Love Buzz, een cover van de Nederlandse band Shocking Blue. In 1990, tijdens de eerste opnames met producer Butch Vig, verliet Channing de band en werd Dave Grohl de vaste drummer van de band. Sonic Youth’s Kim Gordon beveelde de band aan bij het label Geffen die toehapte. Een jaar later verscheen Nevermind. Nirvana’s Nevermind was het album dat zorgde voor de nationale –en later wereldwijde bekendheid van de grunge. In het kielzog hiervan werden Pearl Jam, Soundgarden en andere Seattle grunge bands bestsellers. Vele lokale fans van het eerste uur keerde zich hierdoor er vanaf. De zelfmoord van Kurt Cobain wordt gezien als het begin van het einde van het genre. Belangrijke Grunge albums(1 per band) Pearl Jam – Ten 1991 Pearl Jam’s debuutplaat Ten trok de grunge revolutie naar een groter publiek. Ten werd In het najaar van 1991 uitgebracht maar in Nederland begon het album echt te verkopen na het memorabele Pinkpop optreden van 1992. Beluister: Black, Alive, Even Flow, Jeremy, Garden (eigenlijk alle tracks) Ook belangrijk: Vs. 1993, Vitalogy 1995 Nirvana – Nevermind 1991 Een maand na Pearl Jam’s Ten verscheen Nevermind. Dit was Nirvana’s 2e album. Smells Like Teen Spirit was niet weg te slaan op MTV en werd een grunge anthem. Nevermind stond meer dan 2 jaar in de Nederlandse albumlijst en trok de grunge bovengronds. Kurt Cobain werd gezien als de stem van een generatie. Beluister: Smells Like Teen Spirit, Lithium, In Bloom, Drain You (en de rest) Ook belangrijk: In Utero 1993; MTV Unplugged 1994; Bleach 1989; Incesticide 1992 comp Alice In Chains – Dirt 1992 Dirt wordt beschouwd als het ‘beste’ Alice in Chains album. Het nummer ‘Would?’ is de hit van de plaat. Dirt kwam uit op het hoogtepunt van de grunge en de nummers gaan vooral over verslaving. Achteraf was dat niet zo gek want zanger Layne Staley en bassist Mike Starr waren er dol op en overleefden hun verslaving dan ook niet. Beluister: Would?, Rooster, Them Bones, Down in a Hole. Ook belangrijk: Jar of Flies 1994 EP Soundgarden – Superunknown 1994 Het duurde 4 albums voordat Soundgarden het grote publiek wist te bereiken. De band was één van de eerste Seattle bands en had een grote underground following. Die keerde zich van de band af toen men tekende bij één van de grote labels (A&M). Superunknown verscheen in 1994, klonk gepolijster dan hun eerdere werk en bracht de klassieker Black Hole Sun voort. Beluister: Black Hole Sun, Spoonman, My Wave, Fell On Black Days, The Day I Tried To Live Ook belangrijk: Ultramega OK 1988; Badmotorfinger 1991; Louder Than Love 1989 Temple of the Dog – Temple of the Dog 1990 Soundgarden’s Chris Cornell formeerde TotD als eerbetoon aan zijn overleden vriend Andrew Wood. Jeff Ament en Stone Gossard werden gevraagd mee te doen. Die laatste introduceerde zijn jeugdvriend Mike McCready (als lead- gitarist). Drummer was Matt Cameron(Soundgarden/ Pearl Jam). Uit Temple of the Dog zou Pearl Jam ontstaan. Eddie Vedder had zich al bij het gezelschap gevoegd en deed voornamelijk backing vocals. Op Hunger Strike is Vedder samen met Cornell te horen. Beluister:Hunger Strike (duet tussen Chris Cornell en Eddie Vedder), Say Hello 2 Heaven, Pushin Forward Back Mudhoney Superfuzz Bigmuff 1990 EP Ondanks dramatische verkoop wordt hun debuut-EP nog altijd gezien als bepalend voor de grunge scene. Voor vele fans van het eerste uur het bewijs dat het genre het hoogtepunt bereikte in de jaren tachtig – jaren voordat de media er bovenop dook. Zanger Mark Arm kwam uit Green River samen met gitarist Steve Turner, Bassist Matt Lukin kwam uit de Melvins en drummer Dan Peters kwam van Feast. Beluister: de gehele EP Ook belangrijk: Mudhoney 1989; Every Good Boy Deserves Fudge 1991 Melvins – Houdini 1993 Begonnen in 1983 en van grote invloed op bands als Nirvana en Soundgarden. Nadat Nevermind van Nirvana een onverwacht succes was geworden werden meerdere Seattle bands getekend door de grotere labels. Zo ook de Melvins. Kurt Cobain speelde mee op het nummer Sky Pup en co-produceerde 6 nummers van het album. Beluister: Goin’Blind(Kiss cover), Hooch, Honey Bucket, Night Goat Ook belangrijk: Bullhead 1991; Lysol 1992 Mother Love Bone – Mother Love Bone 1992 comp Opgericht in 1988. Frontman Andrew Wood overleed kort voor release van hun eerste album Apple en daarmee kwam er een einde aan het bestaan van de band. Jeff Ament (bas) en Stone Gossard (Gitaar) gingen na een tijdelijke project (Temple of the Dog) verder met Pearl Jam. Op MLB staat de in 1989 verschenen EP Shine en het album Apple. Beluister: Crown of Thorns, Chloe Dancer, Stardog Champion, Capricorn Sister Hole – Live Through This 1994 Op 12 april 1994 verscheen dit album 4 dagen na de dood van Kurt Cobain. Hole’s frontvrouw Courtney Love was het gezicht van de band. De mythe over dit album is dat Cobain de nummers schreef voor zijn vrouw. Bewijs daarvoor werd nooit gevonden. Bassiste Kristen Pfaff zou 2 maanden later overlijden aan een overdosis. Beluister: Violet, Doll Parts, Rock Star, Miss World Grunge bands: The Melvins, Malfunkshun, The Wipers, Skin Yard, The U-Men, Soundgarden, Mudhoney en Green River, Mother Love Bone, Temple of The Dog, Nirvana, Alice in Chains, Screaming Trees, Pearl Jam, 7 Year Bitch, Love Battery, Blood Circus, Mono Men, Tad, Willard, Seeweed, My Sister’s Machine, Hammerbox, Gruntruck, Trul, Babes in Toyland, L 7, Mad Season, Stone Temple Pilots, The Nymphs,Paw, Smashing Pumpkins, Pond, Sweet Water. Voorbeelden/Inspiraties voor de Grunge scene: Neil Young, Sonic Youth, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, The Ventures, Pixies, Stooges, Black Sabbath, Aerosmith.