Popklassiekers ruggengraat concert Steve Miller

TILBURG – De show mocht dan vlak van tevoren met een half uur zijn vervroegd, een voorprogramma kwam er woensdagavond niet aan te pas bij de Steve Miller Band. NU.nl/Erik Luyten Steve Miller Band Fotoserie Met een oeuvre van "zo'n 28 albums", aldus de frontman, was dat ook rijkelijk overbodig. De bezoeker heeft een aardige graai in de portemonnee moeten doen om aanwezig te kunnen zijn, is voor aanvang al te zien dat dit een navenant bijzonder concert gaat worden. The Space Cowboy staart je namelijk bij binnenkomst in de zaal aan op een groot doek. Wanneer het vervolgens valt, wordt een stevige lichtconstructie tegen een achtergrond bezaaid met oren en lampjes zichtbaar, waarvoor de zeskoppige band meteen de Jungle Love verklaart aan het overwegend oudere publiek. Wat wil je ook met een band die al een kleine halve eeuw actief is en zijn grootste triomfen heeft gevierd in de jaren zeventig. Het zou het recept kunnen zijn voor een ietwat treurige nostalgische avond, waarin een belegen rockicoon vergeefs poogt de energie van zijn jeugdjaren terug te halen. Dat dit hier niet het geval is, heeft zowel te maken met het veelal kalme en vriendelijke karakter van Millers nummers als met de intelligente aankleding ervan. Aankleding Wat die aankleding betreft, verdient de op ieder afzonderlijk nummer toegesneden lichtshow zeker een vermelding. Zo vliegen bij Abacadraba de kleuren in het rond, terwijl de lampjes op de achtergrond toepasselijk blauw, wit en rood verschieten tijdens Living In The U.S.A.. Een andere belangrijke troef is het immer enthousiaste bandlid Sonny Charles, een komische figuur waarvan de functie op het podium je aanvankelijk enigszins ontgaat. Hij blijkt echter al snel een uitstekende (achtergrond)vocalist en belangrijker nog, een rasentertainer die danst, grijnst, klapt en wenkt teneinde het publiek bij het gebeuren te betrekken. Bagage Daarmee wordt een onbezorgde sfeer geschapen die perfect past bij de lichte toets van de muziek, waarmee overigens zeker niet gezegd is dat Miller een muzikaal lichtgewicht zou zijn. Integendeel, zijn uitvoeringen van stukken als All Your Love (I Miss Loving) en de blueskraker Further On Up The Road tonen zijn uitgebreide bagage als muzikant. Bovendien is er ook in tekstueel opzicht vaak meer aan de hand dan op het eerste gezicht lijkt. Zo dienen we het bizar getitelde jongelingswerkje Kow Kow Calqulator blijkens Millers uitleg op te vatten als een kritiek op toenmalig defensieminister Robert McNamara, die blind vertrouwend op berekeningen de Vietnamoorlog indook en zo onnoemelijk leed veroorzaakte. Klassiekers Naast die verrassende titel duikt hier en daar ook een ander ongebruikelijk stuk op in de set: The Window bijvoorbeeld. Vanzelfsprekend vormen vertrouwde klassiekers echter de ruggengraat van dit concert. De massaal in de lucht zwevende telefoons bij Fly Like An Eagle doen trouwens ook geen misverstand bestaan over de behoefte van het publiek daaraan. Na reguliere afsluiter Rock 'N Me en de onvermijdelijke laatste toegiften Space Cowboy en The Joker is het feest na ruim twee uur echter definitief voorbij. Dat men daarna onmiddellijk het podium begint af te breken voelt wel als een kille douche, maar dat is nu eenmaal de tol die je betaalt voor een uitgekiende rockshow. Door: NU.nl/Wouter de Waal