Dr. John/ Big Low

Dr. John/ Big Low Zelfde doktersjas, zelfde recept. 03 november 2008, Paradiso, Amsterdam Tekst: Dirk Verhoeven Beeld: Peter Hageman Publicatiedatum: 05 november 2008 Het voorprogramma van Dr. John maakt het al duidelijk: het wordt een avond die draait om de uitersten hoog en laag. In ritme en opzwependheid welteverstaan. Het Wageningse trio Big Low begint rustig, maar bedreven, met een door een trage trekzak uitgesponnen nummertje. Het al even traag vollopende Paradiso lijkt nog te leeg en rumoerig voor de intensiteit die de band rond frontman Dan Tuffy probeert neer te zetten. Al snel wordt het ritme echter verhoogd en krijgt Big Low met 'Ti Tree Swamp' de overhand. Het instrumentarium mag dan wat ondefinieerbaar zijn - de bandleden knutselen graag zelf en gebruiken zodoende velofoon, fietsbandbas en banjobas - imponerend is de show wel. Zeker als richting het eind de drummer als door de duivel bezeten op zijn kistje wippend een intense vertolking van de traditional 'One Kind Favour' geeft. Dan Tuffy laat vervolgens in het opmerkelijk rauwe 'You'll Never Find Another Me' - een ware Tom Waits-imitatie - horen hoe zijn stem zo prettig licht-hees geworden is. Tuffy kan knap brullen, maar niemand kan zo knauwen als Dr. John, ook wel 'The Night Tripper'. Deze 'funkindiaan' uit New Orleans van bijna zeventig heeft een enorme staat van dienst; van zingen bij Frank Zappa tot het eigenzinnige mixen van jazz, blues en funk en het coveren van werk van Duke Ellington. Een show van de man zou dan ook elke keer weer anders uit kunnen pakken, er is immers materiaal genoeg. Des te opvallender is het dat Dr. John vanavond in dezelfde zaal in dezelfde paarse jas en hoed als vorig jaar vrijwel hetzelfde trucje uitvoert. Dat neemt niet weg dat dat trucje werkt. Dat komt in eerste instantie door The Night Tripper zelf, die de piano en het hammondorgel tegelijk bespelend bewijst een van de muzikaalste mensen van de wereld te zijn. Zijn gitarist, drummer en bassist, rechtstreeks overgevlogen uit muziekmekka New Orleans, kunnen er ook wat van. De bassist mag daarbij in het slepende 'St. James Infirmary' - net als in 2007 ook ditmaal weer het hoogtepunt - zijn krachtige soulstem laten horen. Ondanks dat zal de bezoeker die er vorige keer ook bij was en de lollige ganzendanspasjes van de Doctor al kent zich wat vervelen als zo halverwege de set het ritme omlaag gaat. Er volgt een stel lome funknummers, waaronder de wat flauwe hit 'Right Place, Wrong Time' en het nieuwe lied 'Time for a Change', opgedragen aan Barack Obama. Er is kundig gespeeld en geknauwd vanavond, maar mocht hij er volgend jaar weer zijn, dan wordt het ook voor Dr. John hoog tijd voor verandering.