Ze heeft een strot

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3628114/2014/04/04/Ze-heeft-een-strot.dhtml DOOR ROBERT VAN GIJSSEL − 04/04/14, 00:00 Verheugend: de vrouw is terug in de harde rock. En niet als sprookjessopraan, maar met een ouderwetse scheur. Dat is goed te merken op het festival Roadburn, volgende week in Tilburg. Leren jasje met stoere metalen studs én een diep uitgesneden decolleté. De trend van de feminisering van de nieuwe heavy rock kan niet beter worden weergegeven dan door de hoogblonde dames van de Zweeds-Duitse rockband The Oath. Vorige maand verscheen het debuutalbum van de band en de nummers daarop, met weinig teerhartige titels als All Must Die en Death Delight, pakken de liefhebbers weliswaar bij de kladden; echt opzienbarend zijn ze al bijna niet meer. Spetterende classic rock, rond zware gitaarriffs en een fijn galmende maar vooral diep rockende damesstem. Die hoorden we de afgelopen jaren steeds vaker, en steeds harder, op bijvoorbeeld de jaarlijkse hoogmis voor heavy muziek van doom- tot stonerrock en psychedelica: het Tilburgse festival Roadburn. De vrouwen zijn terug in de harde rock. Ze hebben hun plaats weer opgeëist en lijken niet van plan die weer af te staan. Waar waren ze eigenlijk gebleven? Waarom zweeg de scheurende vrouwenstrot, na de gloriejaren van Jefferson Airplane (Somebody To Love), Heart (Crazy On You) en vooruit: Joan Jett & The Blackhearts (I Love Rock N Roll)? De verklaring moet worden gezocht in de meer algemene muzikale ontwikkelingen. De hardrock, zo ongeveer tot en met Guns N' Roses, werd begin jaren negentig opgevreten door de grunge. En de grunge was, als we de dappere Courtney Love van Hole even buiten beschouwing laten, vooral een mannensport. De zanglustige rockvrouwen verkasten intussen maar naar de gothic- en symfonische metal, waar de jubelende en sprookjesachtige sopranen ineens dringend gewenst waren. Na de grunge leek of het of de hardrock de kast niet meer uit durfde. Daar hingen de leren jasjes en spandexbroeken, te wachten op wie weet ooit een glorieuze rentree op de poppodia. Die kwam er, je zult het altijd zien. De klassieke hardrock keerde terug, in blakende conditie. Soms in bluesverpakking (The Black Keys), dan eens in innige omhelzing met psychedelica (Graveyard) en zelfs hammondorgels (DeWolff). En tegenwoordig ook weer met veel haar en spijkerjacks (Vanderbuyst) en vol verwijzingen naar het duistere verleden van Black Sabbath en doomgod Ozzy Osbourne (Kadavar, Ghost). De simpele schoonheid van de heftig rockende gitaarriff werd kennelijk gemist, en mag nu weer meedoen. Het duurde even, maar op de golven van de herwaardering van het klassieke rockgeluid surfen nu ook de vrouwen. En terecht, want de vrouwenstem hoort natuurlijk bij de oerrock. Denk eens aan de kwaadaardige brulkracht van Janis Joplin. En waarom klonk Ozzy Osbourne van Black Sabbath eigenlijk zo evil? Omdat hij, hoe zeggen we dat nu eens netjes, toch vooral zong als een heel gemene vrouw? Zangeres Johanna Sadonis van The Oath heeft wat betreft pure scheurkracht nog een lange weg te gaan. Haar stem ontbeert nog wat zwartgalligheid en rauw volume, maar galmt wel weer lekker sardonisch in schemerige liedjes als Night Child of Black Rainbow. Gelukkig maakt de gitariste, de Zweedse snarenbeul Linnéa Olsson, veel goed. Haar riffs zijn fris en origineel, maar toch vol hints naar vervlogen rifftijden. De liedjes zijn goed geconstrueerd en breed geschouderd. Joan Jett zal er goedkeurend bij head-bangen. De programmeurs van het Tilburgse festival Roadburn, dat wereldwijd bekend staat als smaakmaker en graadmeter voor de harde oermuziek, volgen de rockende vrouwen op de voet. Vorig jaar verraste bijvoorbeeld de Amerikaanse band Royal Thunder, met bassend en zingend rockbeest Minnie Parsonz. En het jaar daarvoor al kreeg het Roadburn-publiek een inkijkje in de hel, dankzij de behekste Alia O'Brien van doomband Blood Ceremony. Op Roadburn schitterde bovendien in 2008 al zangeres Farida van het Eindhovense The Devil's Blood, bij het allereerste optreden van de occulte rockband. Dit jaar moest The Oath wegens persoonlijke omstandigheden helaas afzeggen, maar daarmee stort het damesaandeel in de programmering van Roadburn geenszins in. Keuze genoeg. De rockvrouw heerst. Festival Roadburn wordt gehouden op verschillende locaties rond podium 013 in Tilburg, van 9 t/m 13/4. Het titelloze debuutalbum van The Oath (****) is vorige maand verschenen bij Rise Above Records. Eerbetoon Vorige maand overleed plotseling Selim Lemouchi, de Eindhovense gitarist, liedschrijver en bandleider van The Devil's Blood. De band was in een paar jaar uitgegroeid tot topper in het genre van de occulte seventiesrock, met zangeres Farida Lemouchi als galmende aanroepster van het kwaad. Op Roadburn 2014 zou Selim Lemouchi spelen met zijn nieuwe project Selim Lemouchi & His Enemies. Als eerbetoon aan de Eindhovense rocker spelen zus Farida en de 'Enemies' uit Lemouchi's project werk van zijn laatste album Earth Air Spirit Water Fire, bij de 'Afterburner' op zondag 13 april.