My Back Pages, een nummer uit mijn jeugd. Bij mij bekend geworden van The Byrds, de groep rond Chris Hilman, Jim McGuinn en wellicht de grootste Byrd Gene Clark. Daarover later meer.
My Back Pages is daarna ontelbaar keer gecoverd. Al kun je eigenlijk niet zeggen dat een Dylan versie een cover is. De mooiste versie is My Back Pages is die met Jim McGuinn, Bob Dylan, Neil Young, George Harrison, Eric Clapton, Tom Petty etc. Luister en huiver: http://nl.youtube.com/watch?v=4bUch5dveX0. Tijdens dit concert speelde Neil Young wellicht wel zijn mooie solo ooit.
Andere mooie versies van My Back Pages zijn die van uiteraard de Byrds. Ik heb eigenlijk nog nooit een live versie die 't aanhoren waard is gevonden via YouTube. Daarom de orginele versie van de LP: http://nl.youtube.com/watch?v=4bUch5dveX0
zondag 19 oktober 2008
Ode aan Steve Earle
Een van de grootste muzikanten van van de afgelopen jaren naast uiteraard Bob Dylan, Loudon Wainwright en Joni Mitchell is ongetwijfeld The All American Boy Mr Steve Earle.
Ik heb hem al erg vaak gezien en elke keer verbaas ik me over zijn veelzijdigheid, prachtige stem uit duizenden, zijn oorspronkelijkheid en prachtige teksten en melodien. Ik werd weer geconfronteerd met Steve tijdens het ietwat saaie concert van Joan Baez twee weken geleden. Steve produceeerde de laatste CD van Joan en schreef een een aantal nummers zoals God is God. Mede daarom is het tijd voor een ode aan Steve.
Steve heeft prachtigste CD's gemaakt. Ten eerste The Mountain met The Del McCoury Band. Andere juweeltjes zijn Washington Square Serenade en Just an American Boy. Eigenlijk teveel om op te noemen. Daarom een paar nummers die iedereen zo op YouTube kan vinden:
Het nummer Goodbye - Steve Earl & Emmylou Harris: http://www.youtube.com/watch?v=qYj8lU-0sAQ (met dank aan David Huijzer van altcountry.nl webspot)
Ik heb hem al erg vaak gezien en elke keer verbaas ik me over zijn veelzijdigheid, prachtige stem uit duizenden, zijn oorspronkelijkheid en prachtige teksten en melodien. Ik werd weer geconfronteerd met Steve tijdens het ietwat saaie concert van Joan Baez twee weken geleden. Steve produceeerde de laatste CD van Joan en schreef een een aantal nummers zoals God is God. Mede daarom is het tijd voor een ode aan Steve.
Steve heeft prachtigste CD's gemaakt. Ten eerste The Mountain met The Del McCoury Band. Andere juweeltjes zijn Washington Square Serenade en Just an American Boy. Eigenlijk teveel om op te noemen. Daarom een paar nummers die iedereen zo op YouTube kan vinden:
Het nummer Goodbye - Steve Earl & Emmylou Harris: http://www.youtube.com/watch?v=qYj8lU-0sAQ (met dank aan David Huijzer van altcountry.nl webspot)
Steve Earle - Cooperhead Road: http://www.youtube.com/watch?v=dc86_Weoye0&feature=related Een van zijn mooiste nummers vanwege .. de mandoline.
En tenslotte: Steve Earle and The Dukes met The Revolution starts now: http://www.youtube.com/watch?v=EG8ZUaLACZ8&feature=related
Begin dit jaar zijn we nog naar een concert van Steve Earle geweest. Hierbij foto's van Steve en zijn "huidige" eega: Allison Moorer.
En tenslotte: Steve Earle and The Dukes met The Revolution starts now: http://www.youtube.com/watch?v=EG8ZUaLACZ8&feature=related
Begin dit jaar zijn we nog naar een concert van Steve Earle geweest. Hierbij foto's van Steve en zijn "huidige" eega: Allison Moorer.
zondag 12 oktober 2008
James Hunter In Tivoli De helling
Zaterdag jl zijn we met z'n vieren naar James Hunter & band gweest. een mij onbekende artiest uit de UK. Ik verwachtte niets mede omdat de youtube's van deze figuur gaven mij niet direct reden om enthousiast te zijn. Deze muziek is niet echt mijn ding. Te veel toeters en bellen en daarvan word ik snel zenuwachtig, krijg ik de rillingen over mijn rug. En loop ik weg of schakel ik over.
Dat had ik toen ik de youtube's van James Hunter luister. Te veel van het goede. Maar dan het concert afgelopen zaterdag. Verbaasd was ik over mijn enthousiasme en het spel van James Hunter en z'n band. Geweldig. Ruig. Opzwepende muziek van een kleurrijk persoon, een typische Engelse gentleman.
Advies. Ga hem zien als James Hunter en Band weer in het land is. Voor de geinteresseerden verwijs ik graag naar z'n website: www.jameshunter.com
Dat had ik toen ik de youtube's van James Hunter luister. Te veel van het goede. Maar dan het concert afgelopen zaterdag. Verbaasd was ik over mijn enthousiasme en het spel van James Hunter en z'n band. Geweldig. Ruig. Opzwepende muziek van een kleurrijk persoon, een typische Engelse gentleman.
Advies. Ga hem zien als James Hunter en Band weer in het land is. Voor de geinteresseerden verwijs ik graag naar z'n website: www.jameshunter.com
dinsdag 7 oktober 2008
Stephen Stills in Paradiso
Vorige week was 't dan eindelijk zover. Ik naar Stephen Stills in Paradiso in Amsterdam en het was geweldig. Voor de pauze was ergernis troef. Stephen speelde akoestisch fantastisch gitaar maar zong allerbelabberst. Hij heeft zijn mooie stem verloren. Haalt de hoge tonen niet meer en is daarom eigenlijk gewoonweg niet goed.
Na de pauze - ja hij lastte een pauze in - was Stephen daarentegen geweldig. Hard en met heel veel bekende nummers uit z'n Buffalo Springfield en CSN& Y tijd. de hoogtepunten waren de Buffalo Springfield nummers "For What it's worth" en "Expecting to Fly."
Voor een prachtige versie van "Expecting to Fly" erwijs ik graag naar: http://www.youtube.com/watch?v=hzMl0-bhNcM&feature=related
Na de pauze - ja hij lastte een pauze in - was Stephen daarentegen geweldig. Hard en met heel veel bekende nummers uit z'n Buffalo Springfield en CSN& Y tijd. de hoogtepunten waren de Buffalo Springfield nummers "For What it's worth" en "Expecting to Fly."
Voor een prachtige versie van "Expecting to Fly" erwijs ik graag naar: http://www.youtube.com/watch?v=hzMl0-bhNcM&feature=related
Joan Baez, een beetje saai
Afgelopen zondag dan toch Joan Baez gezien. The Grand Old Lady van de Folk. We - mijn vrouw en ondergetekende - hebben ons erg verheugd op de concert. We kennen Joan van heel veel CD's en heel veel YouTubes.
't Was leuk om 't een keer mee te maken, maar ook een beetje saai. Alles was zo'n beetje hetzelfde en ze speelde mijn favoriet "The night they drove Old Dixie down" niet. Jammer. Daar had ik me zo op verheugd.
Ik ben toch blij dat ik het concert mee mocht nemen.
't Was leuk om 't een keer mee te maken, maar ook een beetje saai. Alles was zo'n beetje hetzelfde en ze speelde mijn favoriet "The night they drove Old Dixie down" niet. Jammer. Daar had ik me zo op verheugd.
Ik ben toch blij dat ik het concert mee mocht nemen.
donderdag 2 oktober 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)